14 sierpnia 2024 r. na zaproszenie Prezydent Gdańska Aleksandry Dulkiewicz, przy al. Grunwaldzkiej 49 miało miejsce odsłonięcie tablicy upamiętniającej opozycjonistkę antykomunistyczną Annę Walentynowicz.
Pani Anna Walentynowicz z pewnością należy do osób, o których można mówić, że były matkami Solidarności. W latach 70. Pani Anna dołączyła do kręgu działaczy opozycji antykomunistycznej i gdańskich społeczników, zrzeszonych w Wolnych Związkach Zawodowych. Opozycjoniści nie godzili się na zło, które panowało w Polsce Ludowej.
8 sierpnia 1980 r. stał się zarzewiem wielkiego protestu. Na pięć miesięcy przed odejściem na emeryturę rozwiązano z opozycjonistką umowę o pracę. Żądanie przywrócenia do pracy Pani Anny Walentynowicz stało się pierwszym postulatem strajku, który rozpoczął się 14 sierpnia w Stoczni Gdańskiej. Pani Anna była tak ważną postacią dla kolegów z pracy, że gdy bezprawnie została zwolniona, w akcie solidarności z Nią, najpierw stanęła stocznia, następnie miasto, cały region i Polska. To dzięki temu zrywowi narodził się wielki ruch Solidarności.
W czasach komunizmu Pani Anna Walentynowicz była systematycznie nękana przez Służby Bezpieczeństwa. Zatrzymywano ją bezustannie na 48 godzin, karano upomnieniami i naganami, perfidnie rewidowano. Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. Pani Anna Walentynowicz była internowana i więziona. Jej słynne słowa: „W Polsce mogą się jeszcze zdarzać ludzie biedni, ale nie może być ludzi zastraszonych” – są do dziś symbolem walki człowieka o godność i prawo do prawdy.
Pani Anna Walentynowicz we wrześniu 1980 r. została członkiem Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego w Gdańsku. Obok Lecha Wałęsy stała się najpopularniejszą i najbardziej znaną postacią związku. Gościła w brytyjskim parlamencie i u premiera Francji. W Holandii otrzymała tytuł Kobiety Roku. Została odznaczona Orderem Orła Białego.
Pani Anna Walentynowicz zginęła w katastrofie samolotu prezydenckiego 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem. Pochowana została na gdańskim cmentarzu Srebrzysko.
Fot. Piotr Wittman / www.gdansk.pl
